कधी व्हायचे मीलन?

कुठवर पाहू आता वरी आकाश चांदण्याचे जाले,
आकाश काळे काळे?

काय पाहू आता खाली भूमी प्रस्तर पाषाणी
सागराचे पाणी पाणी?

आसमंत हासे खेळे : भासे निरार्थ पसारा :
जीव झाला वारावारा

सापडेना वाट कोठे : हारवले देहभान
उदासले माळरान

भावनेच्या परागांनी लिहियेली गूढ गाणी
अंतराच्या पानोपानी

आता भागले हे डोळे : भवताली काळी रात :
कुठे पाहू अंधारात?

काय नाही दयामाया? माझे जाळसी जीवन :
कधी व्हायचे मीलन?


कवी - ना. घ. देशपांडे
कवितासंग्रह - शीळ

अजित आणि अमित एकदा Bike वरुन जात होते, आणि समोरुन शांतपणे सरळ जात असलेल्या Premier Padmini चालवत असलेल्या माणसाने अचानक उजवीकडे वळण घेतले,

कुठलाही सिग्नल न देता !!! आणि हे दोघे जाऊन त्याच्यावर धडकले, कुणाला काही लागल नाही पण...

अजित आणि अमित : काय रे,वळवताना सिग्नल देता येत नाही का !!!

तो : काय राव तुम्ही !! अख्खी गाडी वळताना तुम्हाला दिसली नाही ,मग सिग्नल कसा दिसला असता !!!

अजित आणि अमित याव्रर अगदी निरुत्तर झालो..

अनुभव

नन्या : अरे बन्या माझा बॉस रोज रोज मला त्याच्या घरापर्यंत माझ्या स्कूटरवर लिफ्ट मागतो रे. मला कंटाळा आला आहे याचा. काय करु सांगना.

बन्या : तो गाडीवर बसुन काही बोलतो का ?

नन्या : हो , माझ्या चालवण्याच कौतुक करत असतो.

बन्या : त्याने कौतुक केल्यावर त्याला सांग तु रस्ता पार करताना काय करतोस. तो परत लिफ्ट मागणार नाही.

नन्या : काय सांगु ?

बन्या : त्याला सांग रस्ता पार करतांना तु डोळे बंद केलेले असतात व लोकांनी ते बघितले असते म्हणुन अपघात होत नाही. यात तुझे कौशल्य नाही.

या रामपहारी

तू हळूच येतो, चंद्रा माझ्या मागंऽ !
भयभीत अशी मी कुणीच नाही जागं

हे पाठीमागं तुझंच हसरं बिंब
अन समोर माझी पिशी साउली लांब

या समोर गायी उभ्या गावकोसात
हे ढवळे ढवळे ढग वरले हसतात

या रामपहारी गारच आहे वारा
वर कलला हारा : पाझरते जलधारा

मी अधीर झाले : घरी निघाले जाया
ही गारठली रे, कोमल माझी काया!

हे माघामधलं हीव : थरकते अंग
हुरहुर वाटते कुणीच नाही संग

पण हसतो का तू मनात आले पाप?
मी नवती नारी : बघ सुटला थरकाप

अन नकोस हासू चंद्रा माझ्या मागं
भयभीत अशी मी कुणीच नाही जागं


कवी - ना. घ. देशपांडे
कवितासंग्रह - शीळ

डोक्यावर दाढी

गिराईक : केस कापायचे आणि दाढी करायचे किती पैसे?

नावी : केस कापायचे १५ रुपये, आणि दाढी करायचे ७ रुपये.

गिराईक : मग अस करा माझ्या डोक्यावर दाढी करा.

गरगरा फिरे भिंगरी

गरगरा फिरे भिंगरी – जशी – गरगरा फिरे भिंगरी !

लय गोड सखूचा गळा :
मैनाच म्हणू का तिला?
अंगावर नवती कळा
उरावर उडवीत आली सरी.

सारखी करी हुरहुरा
हाणते सखू पाखरा
सावरून पदरा जरा
मळाभर फिरते ही साजरी

ये पिसाटवारा पुरा !
अन् घाबरली सुंदरा
ये माघारी झरझरा
मिळाली संगत मोटेवरी

‘ये जवळ हरिण-पाडसा!’
लावला सूर मी असा;
अन साथ करित राजसा
सरकली जवळ जरा नाचरी

घेतला सखूचा मुका
(हं – कुणास सांगू नका!)
हलताच जराशी मका
उडाली वाऱ्यावर बावरी

गरगरा फिरे भिंगरी – जशी – गरगरा फिरे भिंगरी !


कवी - ना. घ. देशपांडे
कवितासंग्रह - शीळ

तंत्रज्ञानाची प्रगती

वडिलांचा मुलाला ई-मेल.
बेटा तु कसा आहेस ?
मी व तुझी आई छान आहोत. आम्हाला तुझी फार आठवण येते.
चल तुझा कॉम्प्युटर बंद कर आणि जेवायला ये !