दूर कोठेतरी

दूर कोठेतरी अज्ञात जागेत

हासत डोलत आहे फूल

दूर कोठेतरी रानी अवखळ

इवला ओहळ वाहताहे

दूर कोठेतरी वृक्षी गोड गाणे

पाखरू चिमने गात आहे

दूर कोठेतरी देत छाया गोड

एकटेच झाड उभे आहे

दूर कोठेतरी आपुल्या तंद्रीत

कवी कोणी गीत गात आहे


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रहलिंबोळ्या

माझिया जीवनसृष्टीच्या ऋतूंनो !

पुष्पपल्लवांची आरास करीत

हासत वसंत येतो जगी

इंद्रधनुष्याचे तोरण बांधीत

वर्षा ये नाचत रिमझिम

हिमऋतु येतो धुके पसरीत

शीतळ शिंपीत दहिवर

माझिया जीवनसृष्टीच्या ऋतूंनो-

स्वर्गीय दूतांनो, कोठे गेला?

फुले फूलवीत, मेघ बरसत,

दव उधळीत यारे सारे !


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रहलिंबोळ्या

क्षितिजावरती झळक झळक

क्षितिजावरती झळक झळक

उजळ ठळक शुक्रतार्‍या,

तेजस्वी, प्रसन्न, शांत तुझी मुद्रा

अगा महाभद्रा, संजीवनी

जातसे मनीचे किल्मिष झडून

होताच दर्शन प्रातःकाळी

थकल्या भागल्या जीवा दे हुरूप

तुझे दिव्यरूप सायंकाळी

दुःखी या पृथ्वीचा पाठीराखा बंधू

आहेस तू, वंदू तुला आम्ही


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रहलिंबोळ्या

बरेच काही उगवून आलेले


प्राक्तनाचे संदर्भ


दशपदी

१. विराणी
२. तदात्मता
३. एक दिवस
४. आणीबाणी
५. तळ्याकाठी
६. खेळणी
७. पावसाळी सांज
८. दोन वाटा
९. जुई
१०. श्रावणझड

गाडी जोडी

माझ्या लालू बैलाय्‌ची जोडी रे

कशी गडगड चाले गाडी

एक रंगी एकज शिंगी रे

एकज चन्‌का त्यांचे अंगीं

जसे डौलदार ते खांदे रे

तसे सरीलाचे बांधे

माझ्या बैलायची चालनी रे

जशी चप्पय हरनावानी

माझ्या बैलायची ताकद रे

साखयदंडाले माहित

दमदार बैलाची जोडी रे

तिले सजे गुंढयगाडी

कशि गडगड चाले गाडी रे

माझी लालू बैलायची जोडी

कसे टन् टन् करती चाकं रे

त्याले पोलादाचा आंख

सोभे वरती रंगित खादी रे

मधीं मसूर्‍याची गादी

वर्‍हे रेसमाचे गोंडे रे

तिचे तीवसाचें दांडे

बैल हुर्पाटले दोन्ही रे

चाकं फिरती भिंगरीवानी

मोर लल्‌कारी धुर्करी ना -

लागे पुर्‍हानं ना आरी

अशी माझी गुंढयगाडी रे

तिले लालू बैलायची जोडी


कवयित्री – बहिणाबाई चौधरी