मार्ग हा निघाला अनंतामधून

मार्ग हा निघाला अनंतामधून

होतसे विलीन अनंतात !

अनंतकाळ या अखंड तेवती

पहा दीपज्योति ठायी ठायी

युगायुगातून एक एक ज्योत

पाजळली जात आहे मार्गी

कितीदा घातली काळाने फुंकर

अधिक प्रखर झाल्या पण

चला प्रवाश्यांनो, पुढे पुढे आता

करू नका चिंता, भिऊ नका


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रहलिंबोळ्या

राष्ट्रगीत

आपण फक्त एक कडवे गातो पण खरे तर जन गण मन आहे ५ कडव्यांचे

जन गण मन अधिनायक जय हे
भारत भाग्य विधाता
पंजाब सिन्ध गुजरात मराठा
द्राविड़ उत्कल बंग
विन्ध्य हिमाचल यमुना गंगा
उच्छल जलधि तरंग
तव शुभ नामे जागे
तव शुभ आशिष मागे
गाहे तव जय गाथा
जन गण मंगल दायक जय हे
भारत भाग्य विधाता
जय हे जय हे जय हे
जय जय जय जय हे

अहरह तव आह्वान प्रचारित
शुनि तव उदार वाणी
हिन्दु बौद्ध शिख जैन
पारसिक मुसलमान खृष्टानी
पूरब पश्चिम आशे
तव सिंहासन पाशे
प्रेमहार हय गाँथा
जन गण ऐक्य विधायक जय हे
भारत भाग्य विधाता
जय हे जय हे जय हे
जय जय जय जय हे

पतन-अभ्युदय-बन्धुर-पंथा
युगयुग धावित यात्री,
हे चिर-सारथी,
तव रथचक्रे मुखरित पथ दिन-रात्रि
दारुण विप्लव-माझे
तव शंखध्वनि बाजे,
संकट-दुख-त्राता,
जन-गण-पथ-परिचायक जय हे
भारत-भाग्य-विधाता,
जय हे, जय हे, जय हे,
जय जय जय जय हे

घोर-तिमिर-घन-निविड़-निशीथे
पीड़ित मुर्च्छित-देशे
जाग्रत छिल तव अविचल मंगल
नत-नयने अनिमेष
दुःस्वप्ने आतंके
रक्षा करिले अंके
स्नेहमयी तुमि माता,
जन-गण-दुखत्रायक जय हे
भारत-भाग्य-विधाता,
जय हे, जय हे, जय हे,
जय जय जय जय हे

रात्रि प्रभातिल उदिल रविछवि
पूर्व-उदय-गिरि-भाले,
गाहे विहन्गम, पुण्य समीरण
नव-जीवन-रस ढाले,
तव करुणारुण-रागे
निद्रित भारत जागे
तव चरणे नत माथा,
जय जय जय हे, जय राजेश्वर,
भारत-भाग्य-विधाता,
जय हे, जय हे, जय हे,
जय जय जय जय हे
 

कवी -  रवीन्द्रनाथ ठाकुर (टागोर)

कोटि ब्रह्माण्डांची माय तू पवित्र

अगे धूलि, तुझे करितो लेपन

होऊ दे पावन भाळ माझे

असंख्य बीजांचे करिसी धारण

वृक्षलता तृण वाढवीसी

गरीब, अनाथ, दीन, निराधार

त्यांना मांडीवर झोपवीसी

तुझ्यातून घेते जन्म जीवसृष्टी

तुझ्यात शेवटी अंत पावे

कोटि ब्रह्माण्डांची माय तू पवित्र

तुझे गाऊ स्तोत्र कसे किती ?


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रहलिंबोळ्या

खरा देवा मधी देव

अरे कानोड कानोड

सदा रुसते फुगते

आंगावरती लेयाले

सर्वे डागीने मांगते

अरे डागिने मांगते

हिची हौस फिटेनाज

अशी कशी नितातेल

तिले गान गाती रोज

माय कानोड कानोड

मानसाची जमे थाप

देखा वाजयी वाजयी

सर्वे फुटले रे डफ

अरे पाह्य जरा पुढें

आली पंढरीची हुडी

पाहीसन झाली कशी

तुझी कानोड कानोडी !

माय कानोड कानोड

काय देवाचं रे सोंग !

खरा देवामधी देव

पंढरीचा पांडुरंग

अरे एकनाथासाठीं

कसा चंदन घासतो

सांवत्याच्या बरोबर

खुर्पे हातांत धरतो

'बोधाल्याच्या, शेतामधी

दाने देतो खंडी खंडी

झाला इठोबा महार

भरे दामाजीची हुंडी

कबीराच्या साठीं कसा

शेले इने झटपट

जनाबाई बरोबर

देव चालये घरोट

कुठे तुझी रे कानोड

कुठे माझा रे इठोबा

कुठे निंबाची निंबोयी

कुठे 'बोरशाचा' आंबा

अरे इठोबा सारखं

देवदेवतं एकज

चला घ्या रे दरसन

निंघा पंढरीले आज !


कवियत्री - बहिणाबाई चौधरी

माउली

माझ्या हाती आहे एक पसा धूळ

काय हिचे मोल? सांगा कुणी

कुणी तरी घाम कष्टाचा गाळिला

आहे मिसळला हिच्यामधे

कुणी हिजवर आसवे ढाळिली

त्यामुळे ही झाली आहे आर्द्र

कुणी दुःखावेगे उसासे टाकिले

उष्ण हिचे झाले अंतरंग

जे का हीन दीन त्यांची ही माउली

शिर हे पाउली हिच्या नम्र


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रहलिंबोळ्या

जुनेच देईल तुज तांब्यादोरी

जुन्याचा धरूनी हात तू नवीना,

पाउले जपून टाक पुढे

एकाएकी त्याचा तोडून तटका

चालाया होशी का उतावीळ ?

'जाऊ द्या जुने ते मरणालागुनी !'

कृतघ्न ही वाणी बोलसी का?

जुनेच देईल तुज तांब्यादोरी

घेऊन शिदोरी पुढे चाल

होशील एकदा तूही जीर्णपण

ठेव आठवण नीरंतर


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रहलिंबोळ्या

महात्म्याची वृत्ति आपुल्या पावित्र्ये

एक ये वार्‍याची झुळुक वाहून

काय तिचे गुण सांगू परी !

सहज ती गेली वनराईमाजी

तिने तरुराजी डोलवील्या

सहज ती गेली नदीपृष्ठावर

लहरी सुंदर उठवील्या

सहज ती गेली एका मार्गाहून

पांथस्थाचा शीण घालविला

महात्म्याची वृत्ति आपुल्या पावित्र्ये

शेकडो ह्रदये तोषवीते !


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रहलिंबोळ्या