कांहीं तरी अभय न मिळे उत्तर । ऐसे कां निष्ठुर झालां तुम्ही ॥१॥

मी तों कळवळोनी मारितसे हांक । तुम्हां पडे धाक कासयाचा ॥२॥

बोलोनी उत्तरें करी समाधान । ऐवढेंचि दान मज द्यावें ॥३॥

चोखा म्हणे माझी पुरवावी आस । न करी उदास माझे माये ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 जयांचियासाठीं जातो वनाप्रती । ते तों सांगाती येती बळें ॥१॥

जयांचियासाठीं टाकिला संसार । ते तों बलवत्तर पाठीं येती ॥२॥

जयाचिया भेणें घेतिलें कपाट । तो तेणें वाट निरोधिली ॥३॥

जयाचिया भेणें त्यागियेलें जग । तो तेणें उद्योग लावियेला ॥४॥

चोखा म्हणे नको होऊं परदेशी । चिंतीं विठोबासी ह्रदयामाजी ॥५॥

  - संत चोखामेळा

 अखंड माझी सर्व जोडी । नामोच्चार घडोघडी । 

आतां न पडे सांकडीं पडो कबाडी वाया दु:खाचिया ॥१॥

हाचि मानिला निर्धार । आतां न करी वाउगा विचार । 

वायां काय बा करकर । धरोनी धीर बैसलों ॥२॥

धरणें घेऊनि तुमचे द्वारीं । बैसेन उगाच मी गा हरी । 

कांही न करीं भरोवरी । नाम हरी गाईन ॥३॥

तुमची लाज तुम्हांसी । आपुलिया थोरपणासी । 

ब्रीद बांधिलें चरणासी । तें चोख्यासी दाखवीं ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 अवघॆं मंगळ तुमचें गुणनाम । माझा तो श्रम पाहातां जाये ॥१॥

गोड हें गोजिरें नाम तुमचें देवा । आठव हा द्यावा मजलागीं ॥२॥

या परतें मागणें दुजें नाहीं आतां । पुरवावी अनाथनाथा आळी माझी ॥३॥

चोखा म्हणे देवा होउनी उदार । ठेवा कृपाकर माथां माझ्या ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 बरें हें वाईट आहे माझे भाळीं । तें सुखें हो बळी जीवें माझ्या ॥१॥

आतां कोणावरी रूसों नये देवा । भोग तो भोगावा आपुलाची ॥२॥

आहे जें संचित तैसें होत जात । वाउगा वृत्तांत बोल काय ॥३॥

चोखा म्हणे आतां बहु लाज वाटे । झालें जें वोखटें कर्म माझें ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 भ्रमण न करितां भागलों जी देवा । न मिळे विसावा मज कोठें ॥१॥

लागलेंसे कर्म आमुचे पाठारीं । आतां कोणावरी बोल ठेऊं ॥२॥

सांपडलों वैरियाचे भांडवली । न कळे चिखलीं रोवियेलों ॥३॥

चोखा म्हणे अहो पंढरीनिवासा । तुम्हाविण फांसा उगवी कोण ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 वारंवार किती करूं करकर । माझा तंव आधार खुंटलासे ॥१॥

न बोलावें आतां हेंचि शहाणपण । होउनी पाषाण पडो द्वारीं ॥२॥

केव्हां तरी तुम्हां होईल आठवणे । हाचि एक भाव धरूं आतां ॥३॥

चोखा म्हणे मग येशील गिवसित । तोंवरी चित्त दृढ करूं ॥४॥

  - संत चोखामेळा