एकदा एका बायकोने नवऱ्याला मेसेज केला :-
Yetana mazyasathi 5 gajare aanaa
नवरा 5 गाजरे घेऊन घरी गेला
बिचारा रात्रभर उपाशी राहिला😳😳, कारण बायकोला *गजरे* हवे होते, *गाजरे* नको होती
म्हणून मराठीतच टाइप करा😄😄
पढत मूर्ख
आठ वर्षांचा घेलाराम कच्छमधून बापाचे बोट धरून पुण्यात आला. बापाने किराणामालाच्या दुकानात नोकरी केली. हळूहळू घेलारामच्या बापाने स्वतःचे दुकान टाकले. दुकानाच्या मागेच राहायला लागले. दुकान बंद करताना गिऱ्हाईक आले तर पुन्हा दार उघडून त्याला माल देत. पुण्याच्या प्रसिद्ध पेठामधल्या पाट्या त्याच्या दुकानावर नव्हत्या. तसेच एक पैसा नफ्यावर ते धंदा करत. घेलाराम लहान वयातच दुकानावर बसायला लागला. कोणती गोष्ट केवढ्याला विकायची हे सांगून बाप माल आणायला, येणी वसूल करायला जायचा. पाढे पाठ करायला घेलारामला शाळेत जावे लागले नाही. दुकानाचा जम बसला. घेलारामच्या बापाने त्याच्या दोन्ही मुलींची लग्ने करून दिली. घेलारामचेही लग्न कच्छमधील मुलगी पाहून करून दिले.
घेलारामच्या बरोबरीने त्याची नवपरिणित पत्नीही दुकानात पुड्या बांधू लागली. ही गोष्ट आहे 1955 सालामधली. घेलारामने दुकान आणखी वाढविले. दुकानामागची राहण्याची जागाही वाढवली. पैसा मिळाला आणि वाढला तरी त्याच्या गाठी मारलेले धोतर नवीन धोतरात बदलले नाही. घेलाराम घेलाशेठ झाला. दुकान उघडायची व बंद व्हायची वेळ कधीही बदलली नाही. तुफान पाऊस असो, कडाक्‍याची थंडी असो, सकाळी सात वाजता त्याचे दुकान उघडत असे. इतर लोक गाजावाजा करून जंक फूडचे स्टॉल टाकतात. सुरुवातीचा हुरूप संपल्यानंतर दुकानाच्या वेळा आकुंचन पावतात. खूप पाऊस असेल तर गिऱ्हाईक येणारच नाही अशा ठाम समजुतीने दुकान उघडले जात नाही. थंडीत दुकान लवकर बंद होते. असे होत होत दुकान दुसऱ्या कुणालातरी चालवायला दिले जाते.
वर्षांमागून वर्षे गेली. आसपासचा परिसर बदलला. घेलाशेठच्या दुकानाच्या आजूबाजूला त्याच्याच धंद्यातील इतर दुकाने आली. घेलाशेठ मजेत. माल कुठून, कसा स्वस्त मिळवायचा, त्याची प्रतवारी कशी करायची व तो कसा विकायचा हे ज्ञान घेलाशेठच्या मुठीत बंद होते.
घेलाशेठने त्याच्या मुलाला शाळेत घातले. मुलगा मॅट्रीकपर्यंत पोचला. नंतर दुकानावर आला. घेलाशेठचे समोर एकाने किराणामालाचे दुकान टाकले. घेलाशेठचा मुख्य धंदा तेल विक्रीचा होता; वाणसामान जोडधंदा. समोरच्याने दुकानाची भरपूर जाहिरात केली. दुकानाच्या ओपनिंगला घेलाशेठला बोलावले. ते आवर्जून गेले.
“”आओ, जी घेलाशेठ आओ” “”जय गोपाल हरिराम” “”मारो डिकरा बिझनेस मॅनेजमेंट की शिक्षा पुरी करके आयो” हरिरामचं पॉश कपड्यातलं शिक्षित पोरगं घेलाशेठकडे बेरकी नजरेनं पाहत होतं. हरिरामचे दुकान सुरू झाले आणि त्याच्या मुलाने दहा दिवसांत “प्राइस वॉर’ सुरू केले. घेलाशेठच्या दुकानात तेलाच्या भावाची पाटी होती “साठ रुपये किलो’. समोरच्या दुकानात पाटी लागली 58 रुपये. गिऱ्हाईकाला किमतीशी सोयसुतक असतं. आठ दिवसांनी घेलाशेठच्या दुकानात 58 रुपयांची पाटी लागली. जुने गिऱ्हाईक परत आले. काही दिवस गेले. समोरच्या दुकानात 55 रुपयांची पाटी लागली. आठ दिवसांनी घेलाशेठचे दुकानातही 55 रुपयांची पाटी. लक्षण ठीक दिसत नव्हते. ही व्यापारी पद्धत नसते. हरिरामच्या दुकानात पन्नासची पाटी लागली. आठ दिवसांनी घेलाशेठच्या दुकानात 48 रुपयांची पाटी. घेलाशेठचं पोरगं गडबडलं.
“”बापू अपना धंदा बंद हो जायेगा” घेलाशेठने त्याला गप्प राहायला सांगितले. आता हरिरामची पाटी 45 वर आली. घेलाशेठने 40 ची पाटी लावली. पुन्हा हरिरामने 35 ची पाटी लावली. घेलाशेठचे गिऱ्हाईक तुटले. घेलाशेठ निवांत. पोरगं गडबडलेलं. हरिरामचे दुकान पंचक्रोशीत स्वस्त म्हणून रांगा लागल्या. चार महिन्यानंतर हरिरामच्या दुकानाचे दिवाळे निघाले. घेलारामने पुन्हा 60 रुपयांची पाटी लावली. हरिरामने त्याच्या बिझिनेस मॅनेजमेंटवाल्या मुलाला चांगलेच धारेवर धरले. बिनशिकलेल्या घेलाशेठने कोणाचा सल्ला घेतला हा विचार हरिरामला छळू लागला.
एक दिवस हरिराम घेलाशेठच्या दुकानावर आले. “”आओ, आओ भाई” व्यापारी चहा झाला. हरिरामने हळूच विषयाला हात घातला. “”थारो कन्सलटंट कौन छे, तू तो पढा लिखा नही” घेलाशेठ मिश्‍कील हसले. “”अरे हरिराम आपल्या धंद्यात आपला कन्सलटंट आपले जीवन असते.”
“”मी समजलो नाय.” “”अरे, तुझ्या पोराने आपल्या व्यापारी वर्गातल्या रितीला सोडून धंदा केला. तू भाव पाडले आणि वस्तू मूळ खरेदी किमतीपेक्षा कमी भावाने विकलेस मी फक्‍त पाटीवरचे भाव बदलले. पण…” “”पण काय शेठ?” हरिराम अधिर झाला. “”मी फक्‍त पाट्या कमी भावाच्या लावल्या. वस्तू विकलीच नाही. गिऱ्हाईक आले की, माझ्याकड नाही सांगून तुझ्याकडे पाठवले” हरिरामचं पोरगं अजूनही पुस्तक चाळतच बसलंय.
😊
*पुणेरी डोके* 😊😄
कोणीतरी एकदा पुण्यातील एका प्रख्यात वकीलाला विचारले *महाभारत* आणि *रामायण* मध्ये काय फरक आहे?
वकीलानी एकदम वकिली भाषेत उत्तर दिले..
*महाभारत* मध्ये जमिनी बद्दल वाद होता ( सिव्हील केस) तर *रामायण* मध्ये अपहरणची ( क्रिमिनल ) केस होती.
🤣😂
हाच प्रश्न जेव्हा पुण्यातील प्रख्यात साहित्यकांना विचारला,
तेव्हा त्यांचे मार्मिक उत्तर होते..
*हरणा* चं *वस्त्र* बनवण्या वरून झाले ते *रामायण*
आणि
*वस्त्रा* चं *हरण* करण्या वरुन झालें ते *महाभारत*
😂🤣😂😂😂😂😂😃😃
म्हातारपण
*म्हातारपणाला नाव छान*
*कोणी म्हणत संन्यासाश्रम*
*कोणी म्हणतं वानप्रस्थाश्रम*
*मी म्हणतो आनंदाश्रम....*
म्हातारपणात कसं राहायचं
घरात असेल तर आश्रमासारखं
आश्रमात असेल तर
घरासारखं...
*कशातच कुठे गुंतायचं नसतं*
*जुन्या आठवणी काढायच्या नाही*
*"आमच्या वेळी" म्हणायचं नाही*
*अपमान झाला समजायचं नाही*
*उगाच लांबन लावायचे नाही...*
सुखाची भट्टी जमवत जायच
साऱ्यांशी दोस्ती जुळवत राहायचं
राग लोभाला लांब पळवायचं
आनंद सारखा वाटत जायचं...
*म्हातारपण सुद्धा छान असतं*
*लेन्स इम्प्लांट ने स्वच्छ दिसतं*
*नव्या दातांनी सहज चावता येतं*
*कान यंत्राने ऐकु येतं...*
पार्कात जाऊन फिरुन यावं
क्लबात जाऊन पत्ते कुटावं
देवळात जाऊन भजन करावं
टी.व्ही. मधल्या सिरियल बघावं
*मुलांसमोर गप्प बसावं*
*नातवंडांशी खेळत रहावं*
*बायकोबरोबर भांडत जावं*
*मित्रांबरोबर बोलत सुटावं...*
जमेल तेंव्हा टूर वर जावं
बायकोच लगेज सोबत न्यावं
दिलखुलास फिरून घ्यावं
थकलं तिथेच बसून राहावं
*लायन रोटरी अटेण्ड करावं*
*वेळ असेल तर गाण गावं*
*एकांतात ठेक्यावर नाचुन घ्यावं*
*पाहिल कुणी व्यायाम म्हणावं...*
कंटाळा आला झोपुन जावं
जाग आली फेसबुक बघावं
बघता बघता घोरत राहावं
टोकल कोणी वाटसाप उघडाव...
*एकटं घरी किचन पहाव*
*दुधाची साय गायब करावं*
*मुलांचा खाऊ टेस्ट करावं*
*आलं मनात गोडाचं खावं...*
जुना शर्ट घालत राहावं
थोडे केस सावरत राहावं
आरशालाच बोगस म्हणावं
कोणी नसलं तर वाकूली करावं...
*छान रंगवावी सुरांची मैफल*
*मस्त जमवावी जेवणाची पंगत*
*सुरेल जुळवावी गप्पांची संगत*
*लुटत रहावी जगण्याची गम्मत...*
स्वाद घेत, दाद देत
तृप्त मनानं आनंद घेत
हळुच आपण असं निघुन जावं
*जसं पिकलं पान गळुन पडावं* ..☘🍃🍃
✨ *अति लघु कथा*
✨ लघु कथा - - १
*आईच्या नावे असलेली जागा आपल्या नावावर करून घेण्याची सुप्त इच्छा मनात धरून आईच्या ताब्यासाठी दोन भाऊ भांडत होते. आईला विचारल्यावर ती म्हणाली जो माझ्या तीन औषधाच्या गोळ्यांची नावे एका झटक्यात सांगेल त्याच्याकड़े मी जाईन. दोन्ही भाऊ खजील झाले.*
✨ लघु कथा ..२.
*शिक्षणासाठी दूर देशी गेलेल्या गरीब होतकरु मुलाने आईला पत्र पाठवले त्यात त्याने लिहिले, इथे माझी जेवणाची चंगळ आहे. काळजी करु नकोस. आईने ते पत्र वाचून एक वेळेचे जेवण सोडले कारण पत्राच्या शेवटी मुलाच्या अश्रुने शाई फुटली होती.*
✨ लघु कथा - -३.
*आजोबाच्या काठीला हाताने ओढत नेणाऱ्या नातीला पाहून लोक म्हणाले, अग हळू हळू आजोबा पडतील ना. आजोबा हसून म्हणाले, पड़ींन बरा, माझ्याजवळ दोन काठया असताना.*
✨ लघु कथा - - ४.
*आंब्याच्या झाडावर चढून चोरुन आंबे काढणाऱ्या मुलांच्या पाठीत रखवाल दाराने काठी घातली आणि थोडा वेळ धाक म्हणून त्यांना झाडाला बांधून ठेवले. का कुणास ठाऊक पण त्यानंतर त्या झाडाला कधीच मोहर आला नाही.*
✨लघु कथा - -५.
*ऑफीसातून दमून आल्यावर बाबाने आजीचे पाय चेपून दिल्याचे पाहून नातीने न सांगता बाबाच्या पाठीला तेल लावून दिल्याचे पाहून आजी म्हणाली, ताटातील वाटीत आणि वाटीतलं ताटात.*
✨लघु कथा - -६.
*वडील गेल्यावर भावांनी सम्पत्तीची वाटणी केल्यावर म्हाता-या आईला आपल्या घरी नेताना बहीण म्हणाली, मी खुप भाग्यवान, माझ्या वाट्याला तर आयुष्य आलय.*
✨लघु कथा - -७.
*काल माझा लेक मला म्हणाला बाबा मी तुला सोडून कधीच कुठे जाणार नाही कारण तू पण आजी आजोबांना सोडून कधी राहिला नाहीस. मला एकदम वडिलोपार्जित प्रॉपर्टी नावावर झाल्यासारखे फीलिंग आले मला .*
✨लघु कथा - -८.
*खूप दिवसांनी माहेरपणाला आलेली नणंद tv सिरीयल पहाता पहाता वहिनीला म्हणाली वहिनी किती मायेने करता तुम्ही माझे , तर वहिनी म्हणाल्या अहो तुम्ही पण माहेरी समाधानाचे वैभव उपभोगायलाच येता की .* *सिरीयल मधल्या नणंदेसारखी आईचे कान भरून भांडणे कुठे लावता . मग मी तरी काय वेगळे करते.*
*रिमोट ने tv केंव्हाच बंद केला होता.*
✨लघु कथा - -९.
*तिच्या नवऱ्याचा मित्र भेटायला आला आज हॉस्पिटल मध्ये , तो खूपच आजारी होता म्हणून. जाताना बळेबळेच*
*5000 चे पाकीट तिच्या हातात कोंबून गेला , म्हणाला लग्नात आहेर द्यायचाच राहिला होता , माझा दोस्त* *बरा झाला की छानसी साडी घ्या.*
*त्या पाकिटा पुढे आज सारी प्रेझेंट्स फोल वाटली तिला.*
✨ लघु कथा - -१०.
*आज भेळ खायची खूप इच्छा झाली तिला ऑफिस सुटल्यावर पण घरी जायला उशीर होईल आणि सासूबाईंना देवळात जायचे असते म्हणून मनातली इच्छा मारून धावतपळत घर गाठले तिने , स्वैपाकखोलीत शिरली तर सासूबाई म्हणाल्या हातपाय धू पटकन, भेळ केलीय आज कैरी घालून. खूप दिवस झाले मला खावीशी वाटत होती.*
✨ लघु कथा - -११.
*तिन्हीसांजेला सुमतीबाई देवापाशी जपमाळ घेऊन बसल्या होत्या. तेवढ्यात मुलगा कामावरून आला. पाठोपाठ मोगऱ्याचा सुवास आला. सूनबाईच्या केसात फुलला असेल या विचाराने त्यांनी अजूनच डोळे घट्ट मिटून घेतले. थोड्यावेळाने जप झाल्यावर डोळे उघडून पाहतात तर काय मोगऱ्याची ओंजळभर फुले त्यांच्या बालकृष्णासाठी ओटीत वाट पहात होती . त्यांची कूस अजूनही सुगंधीच होती. देवघरातला खोडकर कान्हा गालात हसत होता.*
चेष्टा नाही पण गोष्टीत दम आहे
सकाळी कामं संपवून कामवाली बाई संध्याकाळी आपल्या नवऱ्याला घेऊन घरी आली.
तिचा नवरा : मॅडम उद्या पासून माझी बायको इथं कामाला येणार नाही.
मॅडमने विचारलं : का? पगार कमी पडतो. ठीक आहे तिसरा महिना संपल्यावर वाढवून देईन
तिचा नवरा : मॅडम पगार बद्दल नाही, प्रॉब्लेम वेगळाच आहे.
मॅडम : काय प्रॉब्लेम सांगा मी दोन मिनिटात सोडवते
तिचा नवरा: मॅडम प्रॉब्लेम दोन मिनिटात सुटण्या सारखा नाही आहे, तुम्ही दुसरीकडे कामवाली बघा
मॅडम जरा चरकली. तरी पण उसन्या अवसानानं तिनं विचारलं: प्रॉब्लेम काय आहे ते मला समजलंच पाहिजे. ते सांगितल्या शिवाय मी तिला कामं सोडायला देणार नाही म्हणजे नाही. सांग काय प्रॉब्लेम आहे? मॅडमने अल्टिमेटम दिलं.
तिचा नवरा : मॅडम तुम्ही दिवसभर तुमच्या नवऱ्याला ओरडत असता. टोमणे मारत असता.
घालून पाडून बोलत असता. वरून,
घरातली शंभर कामं त्यालाच सांगत असता....
हे सगळं बघून ही पण तसंच शिकायला लागलीय....
तुमच्या साहेबांच्या येवढी माझी सहन शक्ती नाही. माझ्या घरात मला शांतता पाहिजे, डोक्याला शॉट नको.
ऐकून मॅडमची जीभ टाळूला जाऊन लागली धप्प करून डोक्याला हात लावून सोफ्यावर बसली.
मॅडम: हे पहा. महिनाभर करुदे काम तिला. सुधारणा दिसली नाही तर पाहू.
कामवालीचा नवरा तयार झाला आणि परतला.
ॲाफिस मधून येता येताच साहेबांनी एक खंबा आणि पाचशे रूपये, कामवाल्या बाईच्या नवऱ्याला दिले....
🤣🤣🤣🤣🤣🤣
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)