जिराफदादा जिराफदादा
खरंच का रे
उंच मान करून
मोजतोस तारे?

द्वाडपणा केलास
बाप्पानं धरला कान
म्हणून का उंटदादा
वाकडी झाली मान?

चित्तेदादा चित्तेदादा
काळे डाग कसे
शाईने अंगावर
पाडलेस का ठसे?

चिऊताई

चिऊताई चिऊताई
चिंव चिंव चिंव

मी पुढे पळते
तू मला शिव

टुण टुण टुण
चल मार उडी

चल आपण खेळू
दोघी फुगडी

भुर्र भुर्र भुर्र
उडून नको जाऊ

चल ये खेळू
देते तुला खाऊ

लवकर उठ
बघ आली माऊ

पटकन पळ
तुझाच होईल खाऊ

माकडदादा माकडदादा
हूप हूप हूप
उडया चला मारुया
खूप खूप खूप
ससेभाऊ ससेभाऊ
पैज लावू चला
पहा कसा धावतो
हरवा पाहू मला!

बेडूकराव बेडूकराव
नका मारू बुडी
तुमच्याहून बघा
लांब मारीन उडी
हसता काय सारे
मारीत नाही गप्पा
दुध पितो म्हणून
जोर देतो बाप्पा

कवियत्री: माधुरी भिडे

रिस्क

एक आंधळा माणूस बारमध्ये पिऊन टून्न झाल्यानंतर टेबलवर थाप देवून जोरात ओरडला, '' सरदारजीचा जोक कुणाला ऐकायचा आहे?''

त्याच्याजवळ आठ दहा जण जमा झाले.

त्याच्या कानाशी कुणीतरी जावून हळू आवाजात म्हणालं, '' जोक सांगण्याच्या आधी तूला काही गोष्टी माहित असायला हव्यात''

'' कोणत्या?''

'' की या बारचा मालक आणि बारचे दोन नोकर सरदारजी आहेत, मीही सरदारजी आहे, एवढच नाही तर माझ्या उजव्या बाजुला उभा असलेला पावने सहा फुट उंच दिडशे किलो वजन असलेला ग्राहक सरदारजी आहे, आणि माझ्या डाव्या बाजूला उभा असलेला ग्राहक सहा फुट उंच, दोनशे किलो वजन असलेला बॉडीबिल्डर पहिलवान ग्राहकही सरदार आहे...म्हणजे आम्ही सहा-सहा जण इथे सरदार आहोत... आता तू ठरव की तरीही तुला जोक सांगायचा आहे का? ''

तो आंधळा मनुष्य म्हणाला, '' मला वाटते तोच तोच जोक सहा-सहा वेळ समजावून सांगण्यापेक्षा न सांगितलेला केव्हाही बरा''

सरदारजीची मदत

एका डॉक्टरला एका सरदारजीचा रात्री बारा वाजता फोन आला,

'' डॉक्टर साहेब .. आता मी घरी परत चाललो होतो तेव्हा मला एक माणूस रस्त्यावर पडलेला आढळला. मी त्याच्याजवळ गेलो पण मी एवढा गोंधळलेलो आहे की मला समजत नाही आहे की मी काय करु?''

डॉक्टरने म्हटले, ""धीराने काम घ्या... जास्त घाबरण्याचे कारण नाही... मी स्टेप बाय स्टेप जे जे सांगतो तसे तसे करत जा बस...''

'' ठिक आहे '' तिकडून सरदारजी म्हणाला.

पुढे डॉक्टर म्हणाले , '' आता सगळ्यात आधी तो मणूष्य जिवंत आहे का मेला आहे याची पुर्णपणे खात्री करा ''

तिकडून फोनवर डॉक्टरला 'धाड' बंदूकीचा आवाज आला.

'' हो केली खात्री... तो मेला आहे... आता पुढे काय करु? '' सरदारजीने विचारले.

आता फुलांनी थोडं

आता फुलांनी थोडं
जपायाला हव,
चोरटया नजरांपासून
लपायला हव...

पाकळ्यानींही स्वत:ला
सावरायला हव,
उगाचच दूरवर पसरण
आवरायला हव...

इथे छंद म्हणुन
फुलं हुंगणारे बरेच,
अन धुंदवेडे होवून
फुलं चुंबणारेही तेवढेच...

कुणी सांगाव हे फुलांना
त्यांनीच सारे समजायला हव,
कुणाच्या कुशीत शिराव अलगद
हे फुलांनीच ठरवायला हव ....
त्यांच त्यांनीच ठरवायला हव.......

करण जाधव

माझी प्रेयसी एम.बी.बी.एस.

माझी प्रेयसी.....

तिला म्हणलो.., मला आज काळ झोप येत नाही..,
काय करू तुझी आठवण मला झोपूच देत नाही...,
क्षणभर विलंब न करता तिने तिची पर्स उघडली..,
झोपेची गोळी काढून ..तिने हातावर ठेवली ...,
काय सांगू तुम्हाला माझी वेगळीच केस आहे ...,
माझी प्रेयसी...!!!!! एम.बी.बी.एस आहे .....

मी म्हणालो माझ्या प्रत्येक श्वासात तिचाच गंध आहे...,
रक्ताच्या प्रत्येक ठेम्बास .. तुझाच रंग आहे...,
ती म्हणाली धीर धर..अजून थोडासा उशीर आहे...,
उद्या आमच्या रुग्णालयात ...मोफत रक्त शिबीर आहे...,
काय सांगू तुम्हाला माझी वेगळीच केस आहे ...,
माझी प्रेयसी...!!!!! एम.बी.बी.एस आहे .....

मी म्हणलो तुझ्यासाठी काहीही करू शकतो ...,
माझ रुदय काढून..तुझ्या हाती देवू शकतो ..,
त्याक्षणी ती उठली ...आत निघून गेली...,
माघारी येताना ती देसेशन बॉक्स घेऊन आली...,
काय सांगू तुम्हाला माझी वेगळीच केस आहे ...,
माझी प्रेयसी...!!!!! एम.बी.बी.एस आहे .....

एकदा तिच्याशी बोलता बोलता ठेच मला लागली ...,
तिने तिची ओढणी ...माझ्या पायावर बांधली...,
नजरेस नजर मिळवून ..मला हळूच ती म्हणली...,
पडलास तू पण जख्म माझ्या काळजाला झाली...,
....तर माझी हे केस अशी आहे...,
माझी प्रेयसी...!!!!! एम.बी.बी.एस आहे .....

विवेक राजहंस,पुणे