गौरव मराठीचा

शेणाची चव

एक खवट सासू तिच्या सुनेला म्हणते....
"अगं ए बाई..हे काय बनवला आहेस? जेवण आहे की शेण?"
.
.
.
.
.
सून पण तितकीच फाटक्या तोंडाची असते....
ती लगेच म्हणते,
"अरे देवा! या बाईने सगळंच चाखलेले दिसतेय....!!

तुझे रुप नेत्री पाहता ध्यान लागले रे ॥धृ॥

युगे अठ्ठावीस उभा विटेवरी पुंडलिकासाठी बससी अजूनी भीमातीरी ।
भावभक्ति पाहूनी ज्याची त्यासी उद्धरी रे ॥१॥

समचरण सुंदर कासे पिवळा पिंताबर । कर ठेवोनिया करी उभा राहे विश्‍वंभर ।
रुप सावळे ते माझ्या नयनी साठले रे ॥२॥

भाळी कस्तुरीचा टिळा तुळशी हार शोभे गळा तुरा तुळशीचा शोभे बुक्का वाहु घननीळा ।
लिंबलोण उतरु माझ्या सावळा विठ्ठला ॥३॥

जनाबाई सखूबाई उद्धरीली बहिणाबाई ज्ञानदेव चोखामेळा उद्धरीला तुक्याही चरणी ठाव देई तुझीया याच पामरा रे ॥४॥

चौदेहांची घेऊनी दीक्षा ।
आम्ही मागू कोरान्न भिक्षा ।
अलक्ष्य अनुलक्ष ।
प्रत्यक्ष जनार्दन आम्हा साक्ष ॥१॥
बाबा बाळसंतोष ॥धृ. ॥
देही असून होऊ विदेही ।
कामक्रोध बांधू पायी ।
आशा मनिषा करु दिशा दाही ।
मदमत्सर उडवू भाई ॥२॥
प्रपंचाची लावूनी राख ।
तोडू जन्ममरणाचा पांग ।
एका जनार्दनी अनुराग ।
अक्षय संग संताचा ॥३॥
बाळ संतोष बाबा ॥

आम्ही परात्पर भिकारी ॥
वेगे आलो संताद्वारी ।
द्या मज भक्‍तीची भाकरी ।
म्हणूनी नाचतो नामगजरी ॥१॥
बाळसंतोष बाबा ॥धृ. ॥
युगे अठ्ठावीसांचा जोगी ।
विभूति चर्चित सर्वांगी ।

गळा अनुपम्य शैली शिंगी ।
वाजती सो हं शब्दजगी ॥२॥
त्राहे त्राहे त्राहे त्राही ।
हे तो नमगे मी काही ।
एका जनार्दनाचे पायी ।
काया वाचा मन राही ॥३॥

मथुरेच्या बाजारी

गौळणीनो जाऊ , मथुरेच्या बाजारी .
दही दुधान भरा घागरी.
अन गौळणीनो जाऊ , मथुरेच्या बाजारी ,

लवकर चला,
बाई बिगी बिगी चला,
नाहीतर अडवेल नंदाचा हरी .
गौळणीनो जाऊ, मथुरेच्या बाजारी,

अवघड घाट,
बाई दूर यमुनेचा काठ.
बाई पकडेल कान्हाची स्वारी.
गौळणीनो जाऊ ,मथुरेच्या बाजारी.

आला जवळ फार,
बाई मथुरेचा बाजार.
चला गाठेल हरीची बासरी.
गौळणीनो जाऊ , मथुरेच्या बाजारी ,

मनास माझ्या चैन पडेना .
कुठे पाहू मज दर्श घडेना.
ऐकून माझ्या हाक अंतरीची.
ऐकू दे तान तुझ्या बासरीची.

लवकर चला,
बाई बिगी बिगी चला ,
बाई मारू हरी नामाची ललकारी.
गौळणीनो जाऊ , मथुरेच्या बाजारी.

भवानी

सत्वर पाव गे मला । भवानीआई रोडगा वाहिन तुला ॥१॥
सासरा माझा गावी गेला । तिकडेच खपवी त्याला ॥२॥
सासू माझी जाच करती । लवकर निर्दाळी तिला ॥३॥
जाऊ माझी फडफड बोलती । बोडकी कर ग तिला ॥४॥
नणंदेचे पोर किरकिर करिते । खरूज होऊ दे त्याला ॥५॥
दादला मारुन आहुती देईन । मोकळी कर गे मला ॥६॥
एकाजनार्दनी सगळेचि जाऊं दे । एकटीच राहू दे मला ॥७॥

रचनाकर्ते - संत एकनाथ

दादला

मोडकेंसे घर तुटकेसे छप्पर । देवाला देवघर नाही ॥१॥
मला दादला नलगे बाई ॥धृ॥
फाटकेच लुगडे तुटकीसी चोळी । शिवाया दोरा नाही ॥२॥
जोंधळ्याची भाकर आंबाडयाची भाजी । वर तेलाची धार नाही ॥३॥
मोडका पलंग तुटकी नवार । नरम बिछाना नाही ॥४॥
सुरतीचे मोती गुळधाव सोने । रांज्यात लेणे नाही ॥५॥
एकाजनार्दनी समरस झाले । तो रस येथे नाही ॥६॥

रचनाकर्ते - संत एकनाथ