तुझ्यासाठी मी हे आकाशही लुटले तरी
थोडेसे चमकदार आरसे फोडून काय मिळणार?
चंद्र बोटात रुतला तर भळभळत राहील!
ती रागावून बसलेली असते नेहमी तर काही होत नाही
जेव्हा केव्हा भेटते तेव्हा मात्र डोळे घळघळ वाहतात!
सांगा ना, कुणाच्या वाट्याला बहरत्या ऋतूतच दु:ख यावे?
एखाद्या घासासारखी झोप गिळून टाकते मला
रेशमी पायमोजे पायातून अलगद निघावेत तशी...
आणि सकाळी वाटते, थडग्यातून बाहेर पडतो आहे मी!
कुणी होते प्रतीक्षेत, कुणी विरहात, कुणी मीलनातही
किती लोक कालच्या रात्री चंद्राच्या नौकेत होते
सकाळ होण्याची मात्र कुणीच बघत नव्हते वाट!
केवळ पाण्याचा आवाज येतो आहे झुळझुळता, मंद
घाट सोडून सारे नावाडी कधीच निघून गेले आहेत
चला ना! आपण या चंद्राच्या नौकेतूनच तलाव पार करु!
कुठे उधळते आहे धूळ, कुठे टोचताहेत खडे
ठेचकाळत चालली आहे पोरवयाची हवेची झुळूक
किती सुंदर वाटतात हे कौमार्यातले बालिश आविर्भाव!
रोज उठून टांगायचा चंद्र रात्री आभाळात
रोज दिवसाच्या उजेडात रात्र होईतो वाट बघायची
हातभर अंतर पार करण्यासाठी आयुष्यभर चालावे लागते!
