एक एक आठवण उचलून, पापण्यांनी पुसून ठेवून दे पुन्हा
हे अश्रू नाहीत, डोळ्यांत जपून ठेवलेले मूल्यवान आरसे आहेत
खाली पडल्या तर किंमती चिजा फुटून जायच्या कदाचित!
समुद्र जेव्हा खळबळून घुसळून निघतो वादळात
जेवढे काही मिळालेले असते ते ठेवतो किनाऱ्यावर
माणसांनी पाण्यात फेकलेले कर्म मात्र घेऊन जातो बरोबर!
शोधतो आहे या देहाच्या खोलीत आणखी कुणाला
एक जो मी आहे, एक जो आणखी कुणी चमकतो आहे
एका म्यानात दोन तलवारी राहातात कशा?
एक शेत आहे, एक नदी आहे
दोघे जोडीजोडीने राहतात... वाहतात...
शेतकरी आहेत, नावाडी आहेत, सारे नोकर चाकर आहेत!
तिथे दिसतो आहे तसा नाहीच मुळी
आरशावर उमटला आहे तो चेहरा!
एकूण काय, आरशातले प्रतिबिंब खरे नाही!
बसमध्ये बसल्याबरोबर शोधू लागलो मान वळवून
का कोण जाणे, वाटले, तू आहेस जवळच कुठेतरी
तुझ्या आवडीचा सेंट फवारला होता कुणी अंगभर!
देह आणि प्राण धुंडाळून पाहू या
हे गाठोडेही नीट उघडून पाहू या जरा
तुटका फुटका ईश्वर त्यातून बाहेर येईल कदाचित!
