तो आणि ती

तो आणि ती दोघेही मनोरुग्ण …. एकाच इस्पितळात ……

इस्पितळात ज्या दिवसा पासून भेटले होते तेव्हा पासूनच

त्यांच्यात एक बंध निर्माण झाला होता…. सार्‍यांना त्याचे अप्रूप वाटे…

सारा दिवस ते सोबतच असायचे… एकमेकांशी कधीचं बोलत नसत…

नि:शब्द….. जणू त्यांचे मन एकचं होते म्हणून त्यांना शब्दांची गरज नसावी….

असेच रोज सारखे आजही ते इस्पितळाच्या आवारात मूकपणे फिरत होते…

चालता चालता ते स्विमींग पुल पाशी आले… काय झाले कुणास ठाऊक …

त्याने तिचा हात झटकला आणि पळत जाऊन पाण्यात उडी मारली…

ना तो बाहेर येण्यासाठी धडपडला….. ना तरंगण्यासाठी त्याने हात पाय मारले

त्या पाण्याच्या तळाशी जाऊन स्थिरावला …. आत्महत्या करत असावा तो बहुतेक…

हे पाहून क्षणातच तीने सुध्दा पाण्यात उडी मारली….

त्याची मान पकडून त्याला लागलीच बाहेर घेवून आली… त्याचा जीव वाचवला…

दूसर्‍या दिवशी डॉक्टर आले…हे सगळे पाहून…ऐकून….

त्यांनी तिला त्वरीत इस्पितळातून सुटी देण्याचे फर्मावले….

कारण आता ती बरी झाली होती…. तिचे मन स्थिर झाले होते.  ती विचार करु शकत होती…

डॉक्टरांनी तिला बोलावले आणि म्हणाले

"तुझ्यासाठी एक चांगली आणि एक वाईट बातमी आहे”

तिच्या चेहर्‍यावर तसेचं शांत भाव होते… डॉक्टर पुढे म्हणाले

"चांगली बातमी ही की तुला Discharge देण्यात येत आहे कारण

काल तू जे केलेस त्यावरुन तू आता जबाबदार झाली आहेस आणि

तू आपल्या प्रेमाच्या व्यक्तींची काळजी घेवू शकतेस. तुझी कालची कृती

वेड्या माणसाची असूच शकत नाही. म्हणून तू आता बाहेरच्या जगात जाण्यासाठी मुक्त आहेस…

वाईट बातमी अशी की…. तो काल तू ज्याला वाचवलेस… तो मेला

त्याने रात्री काल रात्री स्वतःला पंख्याला टांगून घेतले….."

हे सांगताना डॉक्टरांचे डोळे पाणावले ….. त्यांनी तिच्या कडे पाहीले…

ती अजूनही तशीच शांत होती……मग म्हणाली

" त्याने स्वतःला नाही टांगून घेतले…

तो ओला झाला होता ना म्हणून लवकर वाळावा यासाठी मीच त्याला पंख्याला टांगले………
.
.
.
मी घरी केव्हा जाऊ शकते ????