सचिंत पारध गोड तत्वतः
सोडुनि देतों अता सुखाने !
सावज मागे, पुढे शिकारी !
गति-धुंदी ही भरे शरीरी;
नसानसातुंन वेग चढे शिरिं;
वळुनी बघणें आता कसले !
पाय लागले डोंगर-माथां,
गतिमत्वाने एकतानता,
प्रभू-पावलें लांब तेजतां –
अंधुक, पारध तिथे संपणें
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा