तीरावरल्या भव्य शिलेवर एकाकी बैसुनी,
हाससी काय जलीं निरखूनी ?
मंद विखुरती मेघ गुलाबी गगनी, अवनीतली
गुलाबी पडली तत्सावली.
पादाग्राला चुंबुनि जातां झुळझुळणारे जल,
वाढवी कोमलता निर्मल.
तृणांकुरांवर बागडणारी बारिक पिवळी फुलें
पहुडलीं पदराखालीं पिले.
हिरवी राई पार पसरली हासत हलते तुला,
चालल्या कानगोष्टि कोठल्या ?
पल्लवभारे तव शीरावर लवलेल्या वेलिने
कांहि ना वनराणीला उणे !
मंजुल पवनी तरल लकेरी स्तब्ध करी पावलां,
सुचावा मार्ग कसा, जरि खुला ?
सौंदर्याचें जगतावरती पसरे बघ चांदणें
राहिले काय अता मागणें !
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा