कोणीकडून ? कोणीकडे ?
इकडूनि तिकडे, म्हणती गडे;
येथूनि तेथें, मागुनि पुढें,
हें तर नित्यच कानीं पडे;
पण समाधान का कधीं तयानें घडे ?
जिवलगे ?
कोणीकडे ग ?--- कोणीकडून ?
तिमिरामधेच तिमिरामधून;
घडीभर पडे मध्यें उडून,
ह्रदय हें उलें त्यामुळें निराशा जडून !
जिवलगे !
भोगांचीं अवशिष्टें तुसें
घशांत खुपती, लाणे पिसें;
मागें पुढें न कांहीं दिसे;
संशयडोहीं नौका फसे;
मग वदे---हरे राम ! रे, करावें कसें ?
जिवलगे !
गोत्यांत अशा आलों कुठून ?
कोठें जमइन कैसा सुटुन ?---
असें विचारी जेव्हां झटून,
भ्रमबुदबुद् तो जातो फुटून;
मग अह ! विभिन्नच दिसे दृष्टि पालटून !
जिवलगे !
शून्य म्हणूं जें मागें पुढें,
त्यांतुनि दीप्ती दृष्टी पडे,
मधला उजेड तिमिरीं दडे;
निजधामाहुनि आलों, गडे,
तर, ऋणें फेड, चल सुखे स्वधामाकडे !
जिवलगे !
कवी - केशवसुत
कवितासंग्रह - हरपलें श्रेय
- भडगांव, १७ ऑक्टोबर १९००
इकडूनि तिकडे, म्हणती गडे;
येथूनि तेथें, मागुनि पुढें,
हें तर नित्यच कानीं पडे;
पण समाधान का कधीं तयानें घडे ?
जिवलगे ?
कोणीकडे ग ?--- कोणीकडून ?
तिमिरामधेच तिमिरामधून;
घडीभर पडे मध्यें उडून,
ह्रदय हें उलें त्यामुळें निराशा जडून !
जिवलगे !
भोगांचीं अवशिष्टें तुसें
घशांत खुपती, लाणे पिसें;
मागें पुढें न कांहीं दिसे;
संशयडोहीं नौका फसे;
मग वदे---हरे राम ! रे, करावें कसें ?
जिवलगे !
गोत्यांत अशा आलों कुठून ?
कोठें जमइन कैसा सुटुन ?---
असें विचारी जेव्हां झटून,
भ्रमबुदबुद् तो जातो फुटून;
मग अह ! विभिन्नच दिसे दृष्टि पालटून !
जिवलगे !
शून्य म्हणूं जें मागें पुढें,
त्यांतुनि दीप्ती दृष्टी पडे,
मधला उजेड तिमिरीं दडे;
निजधामाहुनि आलों, गडे,
तर, ऋणें फेड, चल सुखे स्वधामाकडे !
जिवलगे !
कवी - केशवसुत
कवितासंग्रह - हरपलें श्रेय
- भडगांव, १७ ऑक्टोबर १९००
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा