( वसंततिलका )
कंपायमान कलिका सुकुमार झाली,
स्वेदें तदीय तनु चिंब भिजोनि गेली,
भेणें तिनें मुरकुनी शिर नम्र केलें,
बाष्पीय बिंदुहि अहा ! सहसा गळाले !
( शार्दूलविक्रीडित )
“ हा वेडे ! फुलण्यास लाज इतुकी कां अंतरीं पावसी ?
हास्या दावुनि, सिद्ध ही रसिक तो जिंकावया हो कशी ! ”
ऐसें पालक देव एक तिजला आश्वासुनी बोलला;
तेव्हां ती फुलली; रसज्ञ जनही सौख्यांत हा पोहला !
कवी - केशवसुत
- २८ जानेवारी १८८९
कंपायमान कलिका सुकुमार झाली,
स्वेदें तदीय तनु चिंब भिजोनि गेली,
भेणें तिनें मुरकुनी शिर नम्र केलें,
बाष्पीय बिंदुहि अहा ! सहसा गळाले !
( शार्दूलविक्रीडित )
“ हा वेडे ! फुलण्यास लाज इतुकी कां अंतरीं पावसी ?
हास्या दावुनि, सिद्ध ही रसिक तो जिंकावया हो कशी ! ”
ऐसें पालक देव एक तिजला आश्वासुनी बोलला;
तेव्हां ती फुलली; रसज्ञ जनही सौख्यांत हा पोहला !
कवी - केशवसुत
- २८ जानेवारी १८८९
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा