आन साधनें सायास । कांहीं न करीं आयास ।
नामाचाचि उल्हास । ह्रदयीं वास असावा ॥१॥
हेचि मागतसे देवा । हीच माझी भोळी सेवा ।
पायांसी केशवा । हाचि हेवा मानसीं ॥२॥
जन्म देई संताघरीं । उच्छिष्टाचा अधिकारी ।
आणिक दुजी थोरी । दारीं परवरी लोळेन ॥३॥
नका मोकलूं दातारा । विनंती माझी अवधारा ।
अहो रुक्मादेवीवरा । आवरा पसारा चोखा म्हणे ॥४॥
- संत चोखामेळा
जयांचियासाठीं जातो वनाप्रती । ते तों सांगाती येती बळें ॥१॥
जयांचियासाठीं टाकिला संसार । ते तों बलवत्तर पाठीं येती ॥२॥
जयाचिया भेणें घेतिलें कपाट । तो तेणें वाट निरोधिली ॥३॥
जयाचिया भेणें त्यागियेलें जग । तो तेणें उद्योग लावियेला ॥४॥
चोखा म्हणे नको होऊं परदेशी । चिंतीं विठोबासी ह्रदयामाजी ॥५॥
- संत चोखामेळा
अखंड माझी सर्व जोडी । नामोच्चार घडोघडी ।
आतां न पडे सांकडीं पडो कबाडी वाया दु:खाचिया ॥१॥
हाचि मानिला निर्धार । आतां न करी वाउगा विचार ।
वायां काय बा करकर । धरोनी धीर बैसलों ॥२॥
धरणें घेऊनि तुमचे द्वारीं । बैसेन उगाच मी गा हरी ।
कांही न करीं भरोवरी । नाम हरी गाईन ॥३॥
तुमची लाज तुम्हांसी । आपुलिया थोरपणासी ।
ब्रीद बांधिलें चरणासी । तें चोख्यासी दाखवीं ॥४॥
- संत चोखामेळा
